Jak wiadomo (niektórym), swego czasu bardzo się rozpowszechnił w Polsce kult pewnego Jerzego Gondola znad Wisły. Fanki listy do niego pisały, tak było. Z kolei Natenczas Wojski był niewątpliwie ważną postacią w kształtowaniu się postaw obywatelskich niejednego młodego pokolenia, jako że róg trzymał, co go potem w „Weselu” zgubili i przez to ostał im się ino sznur do chochoła i słoma w butach.
Kiedyś niejaki Pilch Jerzy zeznał na piśmie, co jego babcia, prosta góralka z Wisły mu rzekła. Otóż rzekła ona, że całe to dzisiejsze nieszczęście na tym świecie z tego poszło, że analfabetyzm zlikwidowali....
Ale żeby nie było, że ja się biednych ludzi czepiam, to rzec też trzeba koniecznie, iż mieliśmy wszak i nadal mamy światłość narodu, czyli inteligencję pracującą tudzież twórczą, ba – niektórzy już nawet w drugim pokoleniu! Sęk w tym, że oni wszyscy wychowani na „Przekroju”, naprawdę. Moja znajoma, co wyjechała z Polski 35 lat temu – nadal ten „Przekrój” czyta. I oczywiście gra w brydża, to obowiązkowe dla inteligencji.
A teraz sobie popatrzcie na ładny portret, bez nijakich sugestii i nawet bez narkotyków i alkoholu. Choć chyba nie całkiem bez....
Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy). Portret Ireny Szaroty.
1918. Pastel na papierze. 46 x 53,5 cm.
