Zbliża się kolejna rocznica tamtego 10 kwietnia i okazuje się, że Putin znowu naszym najlepszym przyjacielem jest, prawdomównym i rzetelnym. Jak co roku cała masa chorych z nienawiści do PiS pajaców wypisuje najgorsze bzdury, znowu rodziny tragicznie zmarłych wysłuchają kompletu wyzwisk, drwin i czego tam jeszcze, nie pozostaje w tyle Lasek ani prokuratura, media prorządowe wyją dziko na Macierewicza – czyli wróciła "normalność", możemy się czuć bezpiecznie, a dzieci pójdą do szkoły 1 września. Uff!
Oczywiście pytań prostych się nie zadaje, np. takich:
1. Dlaczego, skoro było pismo ambasady w sprawie eksterytorialności lotniska w Smoleńsku, to je wycofano?
2. Dlaczego, skoro Miedwiediew proponował międzynarodową komisję, to Tusk wolał się dogadać na gębę z Putinem?
3. Dlaczego, skoro min. Klich chciał się zwrócić o pomoc do NATO, to mu Tusk zabronił?
4. O czym rozmawiał Arabski z Rosjanami, do tego kilkukrotnie odsyłając tłumaczkę?
Takich pytań zadawać nie należy, bowiem odpowiedź jest jedna – chcecie wojny z Rosją? Nie, nie – wrzeszczy publisia, dlatego przełknie i powtórzy każde kłamstwo i bzdurę. Przed nami wybory, dlatego to gwałtowne wzmożenie nie dziwi – ale uwaga, to nie koniec! Przed wyborami jeszcze będzie kanonizacja Jana Pawła II. Lepiej się przygotujcie duchowo, bo wysyp bzdur o naszym Świętym już czeka w redakcjach i na komputerach.
Wolność publicznego wyrażania swoich poglądów jest wielkim dobrem społecznym, ale nie zapewnia ona wolności słowa. Niewiele daje wolność mówienia, jeśli słowo wypowiadane nie jest wolne. Jeśli jest spętane egocentryzmem, kłamstwem, podstępem, może nawet nienawiścią lub pogardą dla innych - dla tych na przykład, którzy różnią się narodowością, religią albo poglądami. Niewielki więc będzie pożytek z mówienia i pisania, jeśli słowo będzie używane nie po to, aby szukać prawdy, wyrażać prawdę i dzielić się nią, ale tylko po to, by zwyciężać w dyskusji i bronić swoje - może właśnie błędne - stanowisko.
Słowa mogą czasem wyrażać prawdę w sposób dla niej samej poniżający. Może się zdarzyć, ze człowiek mówi jakąś prawdę po to, żeby uzasadnić kłamstwo. Wielki zamęt wprowadza człowiek w nasz ludzki świat, jeśli prawdę próbuje oddać na służbę kłamstwa. Wielu ludziom trudniej wtedy rozpoznać, że ten świat jest Boży. Prawda zostaje poniżona także wówczas, gdy nie ma miłości do niej samej i do człowieka. (JP II, Olsztyn, 6 czerwca 1991 r.)
Bracia i siostry, Czas próby polskich sumień trwa! Musicie być mocni w wierze! Dzisiaj, kiedy zmagacie się o przyszły kształt życia społecznego i państwowego, pamiętajcie, iż zależy on przede wszystkim od tego, jaki będzie człowiek - jakie będzie jego sumienie. (JP II, Skoczów, 22 maja 1995 r.)
